Bij volwassenen en wat oudere adolescenten gaat het meestal om praten met elkaar, waarbij de cliënt de volledige vrijheid heeft over de onderwerpen die hij of zij in wil brengen.

Er wordt geluisterd, verder gevraagd en ook commentaar geleverd, waarbij de bedoeling is om samen beter te begrijpen wat er speelt, op welke manieren dat het leven beïnvloedt, bijvoorbeeld ongelukkig of angstig maakt, kwaad of onzeker, lichamelijke klachten geeft of verergert of aanleiding geeft tot ritueel denken of dwanghandelingen.

Er wordt geprobeerd om uit te vinden hoe de klachten zijn ontstaan en welke factoren daarbij belangrijk zijn geweest. Ook is er oog voor de manier waarop de cliënt contact maakt, zichzelf neerzet en wat dit oproept bij de behandelaar, omdat dit tekenend kan zijn voor wat er ook buiten de behandelkamer voortdurend gebeurt in interacties met anderen.

De ervaring is dat het meemaken van een aandachtig, meedenkend en niet-beoordelend gehoor voor veel mensen al iets bijzonders is, evenals de ervaring dat over schaamtevolle en beangstigende gedachten en ervaringen kan worden gesproken zonder dat de relatie daarvan schade ondervindt of kapot gaat.

Met elkaar schept dit vaak ruimte om verder te denken en te praten en bijvoorbeeld geleidelijk te ontdekken dat de angsten met een al lang bestaande, niet gevoelde machteloze woede te maken hadden over zich niet gehoord, gezien of gekend voelen.